Stali czytelnicy mogą czuć się usatysfakcjonowani. Choć bohaterowie dorastają, ich cechy charakterystyczne bynajmniej nie zanikają. Wręcz przeciwnie – Net jest coraz zabawniejszy, Nika zdaje się jeszcze bardziej empatyczna, a Felix stąpa po ziemi twardo, jakby korzystał z nóg Golema Golema (więcej na kulturalnemedia.pl…)

Obawiałem się, że rozwój technologii elektronicznych, a głównie mediów społecznościowych, znacząco zmieni przyzwyczajenia czytelników, okazało się jednak, że ci, którzy czytają książki, wykazują dużą odporność na pokusy łatwych i płytkich rozrywek. (więcej na wp.pl…)

Rafał Kosik jest autorem science-fiction dla dorosłych, to jego specjalność. Wiele razy podkreślał w rozmowach, że zaczynając pracę nad książką dla młodzieży z góry zakładał, że musiały znaleźć się w niej wątki science-fiction. Umiejętnie wprowadza je do historii, co sprawia, że seria jest atrakcyjna dla młodych ludzi. Stąd wątek sztucznej inteligencji, robotów i paranormalnych właściwości, które posiada Nika. (więcej na ryms.pl…)

Jeśli jeszcze nie czytaliście, to najwyższa pora - Magazyn dla fanów FNiN do pobrania w formie PDF. Przyznam, że całkiem inteligentna lektura.

Felix, Net i Nika wracają do… liceum! Kłopoty z reorganizacją szkoły to nie jedyne, z którymi muszą się zmierzyć. Wszyscy będą musieli sobie poradzić z czymś, co wygląda na koniec świata, jaki znamy. Nie ma prądu, internetu, zaczyna brakować wody, jedzenia i wszystkiego, co daje nam technika i cywilizacja, do czego jesteśmy przyzwyczajeni i uważamy za naturalny element naszego życia. Mnóstwo przygód, humoru i… nauki.

Tę część można czytać niezależnie od innych książek serii.

Autorki: Klaudia Wawrzeszkiewicz (Rycheza) i Marta Pietrzak.

Net wracał do domu w kiepskim nastroju. Problemy gromadziły się nad jego głową jak chmury gradowe, a ręce wyciągały mu się od ciężkich toreb z zakupami. Musiał je zrobić, bo od tygodnia tata ciągle pracował, a mama z dwójką dzieciaków miała ograniczoną ładowność wózka. Chciał jak najszybciej zamknąć się w pokoju i porządnie odmóżdżyć grą komputerową. Miał przy tym nadzieję nie spotkać po drodze rodziców.
Drzwi do windy zamykały się całą wieczność, a gdy się wreszcie zamknęły, piknęły i otworzyły się. (more…)

Miło mi poinformować, że otrzymałem nagrodę Puchar Bachusa za „Niepokojąco realistyczny Różaniec”. Nagrodę przyznaje ZKF Ad Astra z Zielonej Góry.

Z radością donoszę, że otrzymałem główną Nagrodę Literacką im. Jerzego Żuławskiego za Różaniec, Złote Wyróżnienie przypadło Ani Kańtoch za Niepełnię, a Srebrne Wyróżnienie powędrowało do Pawła Majki za Wojny przestrzeni.

Nika dotarła sporo przed czasem. Przysiadła na murku obok schodów prowadzących do szkoły i obserwowała uczniów. Większość ubrana była elegancko, a przynajmniej odświętnie. Czasem pomachał ktoś znajomy. Nie zauważyła na razie nikogo ze swojej klasy, za to sporo osób nie kojarzyła nawet z widzenia. Oni również wyglądali na zagubionych, jakby znaleźli się tu pierwszy raz. Pewnie pierwszoroczni, choć… wyglądali na starszych.
Przy krawężniku bezszelestnie zatrzymał się czarny Land Rover. Felix wysiadł, pożegnał się z tatą i spojrzał na ponury i masywny gmach szkoły, przypominający trochę stary obiekt wojskowy. Dopiero po chwili dostrzegł Nikę. Przywitali się serdecznie, choć nie widzieli się zaledwie kilka dni.
– Dużo nowych – mruknęła Nika.
Felix obejrzał się za siebie. Pojawiało się coraz więcej uczniów. Do rozpoczęcia apelu pozostało dziesięć minut.
– Nie wyglądają na pierwszorocznych – zauważył. – Niektórzy są starsi od nas.
– Młodzież dziś tak szybko dorasta. – Net przeskoczył murek i stanął między nimi. – Za naszych czasów to było nie do pomyślenia. (more…)

Pisanie fantastyki polega na tym, aby uwypuklić pewne aspekty naszego życia. Nie można się skupić na wszystkim, więc sama forma powieści wymaga skoncentrowania się nad pewnymi częściami naszej rzeczywistości. Niedługo nadejdą czasy, które będą przypominały totalitaryzm PRL-u. Moja książka jest w pewnym stopniu przestrogą przed tym. (więcej do posłuchania na polskieradio.pl…)

Książki dla dzieci stanowią ten specyficzny typ literatury, z którym człowiek dorosły styka się zazwyczaj w określonych momentach życia – najczęściej po prostu zaznajamiając z nimi własne potomstwo. Czy to jednak oznacza, że kategoria wiekowa określa raz na zawsze, kto może po daną pozycję sięgnąć i dobrze się przy niej bawić? Zdecydowanie nie! (do posłuchania na creatiofantastica.com…)

Miło mi poinformować, że dostałem nagrodę im. Janusza A. Zajdla za powieść Różaniec. Dziękuję bardzo wszystkim, którzy na mnie głosowali.

Ponura i przygnębiająca wizja Warszawy przyszłości po zagadkowej Przemianie, miasto pierścień, wyizolowane społeczeństwo, nowy porządek rzeczy, a jednak stałe elementy ludzkiej natury, które w każdych okolicznościach aktywują typowe cechy i modelowe wzorce zachowań. (więcej na bookendorfina.blogspot.com…)

Oprócz pewnej przyziemności życia bohaterów, mamy też elementy zgoła nieprzyziemne, a duchowe. Duchowe jednak w pewien nowy, dość, o ironio, materialny sposób, bowiem różańcowa rzeczywistość przewartościowała myślenie ludzi pod względem domniemania istoty śmierci i bóstwa. Te dwa elementy zastąpiły nowe pytania — pytania nie o życie po śmierci, ale o życie po Eliminacji. Nie ma też wiary w Boga, lecz wiara w sztuczną inteligencję, która panuje nad Warszawą. Jest to pewne novum. (więcej na Prawdziwi Artyści…)

Najważniejsze jest napisanie fascynującej historii, która wciągnie dzieciaki od pierwszego akapitu i nie wypuści aż do końca. Z ciekawymi bohaterami, a nie zaszkodzi też odpowiednią dawka humoru. Rolą pisarza jest zadbać, żeby nie tylko dobrze się taką książkę czytało, ale również żeby historia nie była pustą rozrywką, aby niosła jakieś ważne treści. A rolą nas, jako rodziców jest zachęcanie dzieci do czytania, podsuwanie im lektur i oczywiście wspólne czytanie książek. (więcej na Wirtualna Polska…)

Narracja, która uwzględnia percepcję współczesnych dzieciaków. Wartka akcja, poczucie humoru i pełne fantazji pomysły fabularne. Do tego problemy młodego pokolenia, promowanie więzi rodzinnych i odwoływanie się do takich wartości jak przyjaźń, odpowiedzialność i przyzwoitość. To elementy charakteryzujące dobrą literaturę dla młodego odbiory. (do posłuchania na polskieradio.pl…)

Kosik tworzy ambitne SF, czyli gatunek, którego nie lubię. Mimo to dałam tej książce szansę i muszę przyznać, że dla fanów gatunku to pozycja obowiązkowa. Autor zachwyca czytelników swoją kreacją świata przedstawionego oraz problematyką, którą podejmuje w książce. Powieść ta zawiera w sobie wiele problemów, z którymi musi walczyć współczesny świat. (więcej na kulturantki.pl…)

Siostra Kuby połyka tabletkę, po której wyrastają jej włosy tam, gdzie nie powinny. Dzieciaki postanawiają pojechać do producenta leku po antidotum. Czeka ich pełna zabawnych przygód wyprawa do… Wenecji. Czy Mi zamieni się w yeti, czy pies potrafi sterować gondolą i jakie tajemnice skrywa Wenecja?

Drzwi otworzyły się gwałtownie i wpadł przez nie szczupły mężczyzna o rozbieganym spojrzeniu.
— Nareszcie jesteście! — rzucił po angielsku.
Dzieci patrzyły na niego w osłupieniu. Mężczyzna nosił strój, który wskazywał na to, że jest kelnerem. A jeszcze bardziej wskazywała na to srebrna taca w jego dłoni.
— Jesteśmy — przyznał ostrożnie Kuba.
— Już się bałem, że nie zdążyliście wsiąść. — Kelner zmrużył oczy. — Myślałem, że będziecie… więksi. No nic, przygotujcie się — polecił im. — Zaraz zaczną się zamówienia. Jest środek nocy, ale w Serenissima Express czas biegnie inaczej. Gotowaliście kiedyś w restauracji pociągowej?
— Jakoś nie było okazji — Kuba wolno pokręcił głową.
— Co on gada? — spytała Mi. — Serowy express?
— Poradzicie sobie — zapewnił ich kelner. Nerwowo przełożył tacę w drugą dłoń. — Tu wszystko działa jak w normalnej knajpie. Tylko trochę buja. Hm, myślałem, że będziecie lepiej mówili po angielsku.
Kuba chrząknął, urażony.
Kelner odwrócił się i wyszedł.
Dzieci stały nieruchomo jeszcze chwilę.
— Co to było? — zapytała Amelia.
— Właśnie zostaliśmy przyjęci do pracy — powiedział Kuba. (more…)