Warszawa przyszłości, przyszłości, która – miejmy nadzieję – nigdy nie nadejdzie. Zwykły człowiek w niezwykłym świecie, wmanipulowany w tryby wielkiej polityki, która i tak niewiele znaczy wobec mechanizmów rządzących Różańcem. Jeśli podobał się Wam Vertical i Kameleon, mam nadzieję, że Różaniec też Was nie zawiedzie. A oto okładka. Już możecie narzekać, bo siedziałem nad nią tylko trzy dni ;)

Planowana premiera - 30 sierpnia (2017).

Miło mi niezmiernie, że moja powieść Amelia i Kuba. Stuoki potwór otrzymała nominacją do 24. Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego. Dziękuję bardzo. Więcej informacji dostępnych jest tutaj.

Przyjdzie, nie przyjdzie, przyjdzie… Obracał w dłoniach zapalniczkę. Chrzanić, nie ten, to będzie inny. Dopijał drugą kawę i wyglądał przez okno na słoneczny, ruchliwy chodnik. Może gdzieś tam jest, trzeci raz mija kawiarnię i bije się z myślami. Przyjdzie, nie przyjdzie… Klient, odważny anonimowością sieci, umawia się, ale często pęka przed osobistym spotkaniem. To oczywiście naiwność, bo dyskrecja w internecie jest ułudą amatorów. Będą chcieli wyśledzić – wyśledzą każdego. Tajemnica tkwi w nijakości codziennej szarej egzystencji. Tak przynajmniej powinno to wyglądać z zewnątrz. Powycierana i wymięta kurtka wojskowa, bezfasonowe spodnie z wieloma kieszeniami i czapka z daszkiem. To ostatnie, by uniknąć wzroku kamer, umieszczanych zwykle pod sufitem.
Wybrał miejsce, którego nie widziała żadna. (more…)

Mój recenzencki egzemplarz trafił do ośmiolatki. Mam nadzieję, że spodoba się jej nie mniej niż mi. Mam nadzieję, że będzie chciała więcej. Bo jest to taka lektura jakiej dorośli pragną dla dzieci. Rafał Kosik bardzo mądrze, nienatrętnie i z zapałem uczy: trudne słowa są tłumaczone, zazwyczaj w zabawny sposób dzięki przekręcającej ich brzmienie sześciolatce Mi. Albert, jeden z bohaterów, ma zespół Aspergera, traktowany jak indywidualista nie jak osoba chora, zajmuje pełnoprawne miejsce w dziecięcej społeczności. (więcej na lubimyczytac.p…)

W tym samym budynku co kasy zoo i bramki wejściowe znajdował się sklepik z pamiątkami. To bardzo uprościło plan Mi, a przynajmniej tak jej się wydawało.
— Dzień dobry. — Mi oparła dłonie o ladę kasy. — Macie małpy? Szukam takich niewrednych.
Ekspedientka spojrzała na nią zza wielkich okularów, przez które jej oczy wydawały się dwa razy większe.
— Maskotki są tutaj. — Wskazała regał obok.
Mi podeszła do regału i wydęła wargi w wyrazie dezaprobaty. Na półkach leżały pluszaki. I owszem, część z nich to były pluszowe małpki. Były nawet owłosione plecaki, które po założeniu wyglądały, jakby ktoś niósł małpę na barana.
— To nie są małpy — stwierdziła Mi.
— Oczywiście, że są. — Ekspedientka wzięła z półki jedną z maskotek. — To jest… prawdopodobnie szympans.
— Rany, nie widzi pani, że to nie małpa? Albert, wytłumacz pani.
— Formalnie biorąc, to nie jest małpa, tylko model małpy — wyjaśnił uprzejmie Albert. — Model samochodu nie jest samochodem.
— Ach, no oczywiście. — Ekspedientka wreszcie zorientowała się, o co chodzi. — Mamy tylko pluszaki i takie plastikowe… badziewki. — Dotknęła dłonią koszyka z plastikowymi zabawkami.
— Czyli małpy się skończyły? — upewniła się Mi.
— Nigdy nie mieliśmy tu prawdziwych małp.
— Ale to jest zoo, nie? — ciągnęła Mi. — W zoo powinny być prawdziwe małpy.
— Są, oczywiście, że są. Na wybiegu dla małp. Tam. — Wskazała drugie wejście do sklepu, to od strony zoo.
— Aha. To dziękuję. — Mi ukłoniła się i ruszyła w stronę drzwi. Niestety, gdy do nich dotarła, dostrzegła brak klamki. — Co jest?
— To drzwi dla wychodzących z zoo — Albert stanął obok. — Ludzie mogą tędy przejść do sklepu po zwiedzaniu. Musisz się wrócić, kupić bilet i wejść przez bramkę.
— No jeszcze czego! Zabraknie mi kasy na małpę. (more…)

W ostatnią sobotę byłem gościem Filipa Łobodzińskiego w programie Xięgarnia w TVN24. Dla tych, którzy nie widzieli rozmowy na żywo, zamieszczam podcast.

Moja powieść Amelia i Kuba. Stuoki potwór została nominowana w plebiscycie Książka Roku 2016 portalu Lubimyczytać.pl w kategorii „książka dziecięca”. Plebiscyt trwa od 1 do 28 lutego, wyniki zostaną ogłoszone 10 marca. Na swoje ulubione tytuły możecie głosować tutaj.

Z nowości filmowych w te święta obejrzymy nie tylko Kevina samego w domu. Do zacnego grona filmów, z którymi będą świętować kolejne pokolenia przez dziesiąt lat dołącza Felix Net i Nika oraz Teoretycznie Możliwa Katastrofa. Jeżeli jeszcze nie obejrzeliście tego arcydzieła polskiej kinematografii, to możecie nadrobić zaległości w pierwszy dzień świąt, czyli w niedzielę o 15:10 w TVP1. Dla prawdziwych hardkorów jest też emisja o 5:25 :)

Książka posiada prolog i 13 rozdziałów, które zostały napisane na 378 stronach. Tak więc masa czytania, która może odstraszyć młodego czytelnika. Książka jest tak gruba, jak lektury szkolne. Tylko tutaj jest wszystko to, czego w takiej lekturze brakuje. (…) Żałuję, że natrafiłem na ten tytuł tak późno. (więcej na gameplay.pl…)

Czechow, Krasicki, Mickiewicz, Tolkien, Sienkiewicz, Słowacki, Herbert… Trafiłem w doborowe towarzystwo. Jeśli będą ze mnie testy, z góry przepraszam. (więcej na wprost.pl…)

Sposób pisania Kosika podoba mi się coraz bardziej. Pewnie pomyślicie, że żyłam pod kamieniem (a nie, bo ja żyję pod Pagórkiem), ale książki z tego cyklu to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Świetnie mi się go czyta, podoba mi się jego dowcip i tworzenie postaci, które nawet kiedy są niemiłe, to potrafią rozśmieszyć. (więcej na dywagacjenadherbata.blogspot.com…)

Początek szkoły podstawowej to czas, kiedy dziecko powinno się uczyć, że czytanie jest najwspanialszą przygodą. Dziś niestety szkoła często
zniechęca do literatury, zmusza przyzwyczajone do szybkiej akcji w grach komputerowych i kreskówkach dzieciaki do czytania nudnych, przestarzałych książek. Nie dziwmy się więc statystykom. Siedmiolatek powinien się bawić literaturą, na czytanie klasyki przyjdzie jeszcze pora. (więcej na rozswietlamykulture.pl…)

Dużo dzieje się na niespełna trzystu stronach tej książki. Kamery, merynos, domofon i Stuoki Potwór. Wydarzenia skłaniają do refleksji i rozmowy. Bo książka, choć zabawna i w lekturze bardzo przyjemna, mówi o sprawach niezwykle ważnych. O prawie do prywatności, o ochronie własnych danych, o zasadach bezpieczeństwa, których powinno się przestrzegać nie tylko w prawdziwym życiu, ale i rzeczywistości wirtualnej. O tych wszystkich sprawach, o które wydaje nam się, że wiemy, a tak naprawdę rzadko pamiętamy i równie rzadko rozmawiamy o nich z dziećmi. A to duży błąd, czas go naprawić! (więcej na qulturka.pl…)

Przygoda zaczyna się od dziwnego wpisu na forum szkolnym. Kuba wyznaje publicznie, że zakochał się w Amelii. Szybko jednak okazuje się, że nie on był autorem tego wpisu, więc go usuwa. Główna bohaterka jest zawiedziona, a na dodatek dochodzi do spięcia z najlepszą koleżanką – Klementyną. Amelia wpada na niezbyt mądry pomysł. Postanawia opublikować na forum zdjęcie przyjaciółki. Wybiera takie, na którym Klementyna robi głupie miny. Następnego dnia cała szkoła wyśmiewa się z dziewczyny. Usunięcie fotografii ze strony nie pomaga. (więcej na dofi.com.pl…)

Jak zwykle Kosik stworzył znakomitą powieść, którą pokochają młodzi czytelnicy. Jest tu właściwie wszystko, czego może oczekiwać współczesne dziecko sięgające po powieść, a więc i humor, i przygody, i nutę grozy, i miłość, i szkolne kłopoty, i nowoczesną technologię także. Do tego lekki, prosty styl, urocze ilustracje. (więcej na Książkarnia…)

Bohaterami serii Rafała Kosika „Amelia i Kuba” są tytułowi jedenastolatkowie oraz ich rodzeństwo - superinteligentny dziesięcioletni Albert i zwariowana sześciolatka Mi. W książkach spotkamy również mieszkańców apartamentowca, w którym mieszkają bohaterowie: m.in. szalonego naukowca, legwana Franka, emerytkę - panią Kożuszek, nadpobudliwego psa Imbira oraz pewną nierozgarniętą Celebrytkę. Autor pokazuje wydarzenia raz z perspektywy Amelii, a raz Kuby (a czasem również z punktu widzenia innych bohaterów), aby uwrażliwić dzieciaki na problemy innych ludzi i pokazać, że empatia to naprawdę ważna rzecz. (więcej na mamdziecko.interia.pl…)

Rafał Kosik stworzył świetną, wciągająca i nieco fantastyczną serię dla dzieci. Rzeczywiste wydarzenia zgrabnie splatają się z elementami fantasy. Do tego wszystkiego autor w prześmiewczy, ale bardzo przemyślany sposób daje prztyczka w nos nam - dorosłym. Pokazuje nam jacy potrafimy być małostkowi, wścibcy… (więcej na degustatorka.blogspot.com…)

Rafał Kosik stworzył bardzo interesujących bohaterów. Przeżycia dzieci i dorosłych pokazał w krzywym zwierciadle, wywołują uśmiech, ale są prawdziwe i odzwierciedlają codzienną rzeczywistość. Wzajemne podglądactwo sąsiadów, komentowanie zachowań innych, czepianie się o drobiazgi, robienie sobie nawzajem złośliwości. (więcej na Magia w każdym dniu…)

Mama Kuby i Mi rzuciła torbę na kanapę w salonie i głośno odetchnęła.
— Te dyżury mnie wykończą — oświadczyła.
Ze swojego pokoju wychyliła się Mi.
— Cześć, co na obiad?
Mama posłała jej ciężkie spojrzenie.
— Miał być gulasz — przypomniał Kuba, nawet się nie wychylając ze swojego królestwa. — Jestem głodny!
— Wspomniałam już, że jestem po dyżurze? — zapytała mama. — Nikt mnie dziś nie zmusi do krojenia mięsa.
Mama Kuby i Mi była chirurgiem. (more…)

Zamek tak naprawdę nie był zamkiem, tylko tak nazywali go mieszkańcy. Kwadratowe podwórko wyglądało jak zamkowy dziedziniec otoczony ze wszystkich stron murami sześciopiętrowego budynku. Na ten dziedziniec można się było dostać przez bramę w tunelu wyciętym w parterze budynku. Oficjalnej nazwy „Oak Residence” mało kto używał. (more…)