Nie ma w tym nic złego, jeśli w przerwie między tworzeniem dzieł wielkich, muśniemy nieco przyziemnej codzienności. Byle muskanie owo nie było zanadto przyziemne. Wczoraj strzelił kieliszek. Ot, przeciąg poruszył firanką zbyt mocno, a może niezdarna służka w trakcie zmywania myślami była już przy spotkaniu ze swoim lubym, gdzieś pod wierzbą? Tego nie rozstrzygniemy. Jedyne, co pewne, to że wczoraj strzelił kieliszek.

Nie tam zaraz, że spuścizna przodków, nie że dzieło sztuki, ale jednak był to kieliszek ulubiony. Kieliszek trzasnął w połowie wysokości nóżki, czyli jak zwykle. Projektanci kieliszków, w przeciwieństwie do projektantów kufli do piwa, cenią wygląd ponad wytrzymałość, więc taka awaria nie dziwi. 99% ludzi taki kieliszek, nawet ulubiony, zapewne by wyrzuciło; 0.9% być może próbowałoby użyć szkła wodnego lub superglue. Ale mniejsza o większość.

Rzeczy się naprawia, a skoro tak, to postanowiłem rzecz naprawić. Tylko jak naprawić pęknięty kieliszek? O klejeniu nawet nie myślałem, pamiętając wcześniejsze doświadczenia. Spoina nigdy nie osiągnie odpowiedniej wytrzymałości, a estetyka będzie wyła matem każdego wieczoru winnego. Zacząłem od palnika i użycie palnika skończyło się źle. Wprawdzie udało mi się spoić obie połówki, lecz dźwięki dochodzące podczas stygnięcia przypomniały mi o charakterystyce fizycznej kryształu. Bo ten kieliszek był kryształowy, o czym nie pamiętałem wcześniej. Był, bo wiele wskazywało na to, że dla niego przeznaczony jest już tylko czas przeszły.

Przy pierwszym delikatnym postawieniu punkt łączenia wybuchł setką miniaturowych odłamków, co przypieczętowało klęskę tej metody naprawy. Przy tej okazji wszystkim majsterkowiczom gorąco polecam okulary ochronne albo i nawet opuszczaną maskę-przyłbicę. Zdatne modele w sejmowym sklepie Leroy Merlin startują cenami gdzieś od dwunastu złotych.

Oczywiście dałoby się to zrobić lepiej z użyciem odpowiedniego pieca, ale uspokójmy się z tymi inwestycjami - to jest tylko kieliszek. Pomijając punkty pośrednie, doszedłem do wniosku, że kieliszek można uratować tylko z użyciem implantologii. Zacząłem poszukiwania od dwóch łusek po nabojach zbliżonego kalibru, ale znalazłem tylko jedną, bo nie wiem jak Wy, ale ja nie mam w domu zbyt wielu łusek. Znalazłem za to rurkę miedzianą o średnicy wewnętrznej równej średnicy nóżki. Z małym luzem na klej. No, a resztę historii macie w obrazkach poniżej.

Kasia, która to zresztÄ… go stÅ‚ukÅ‚a, stwierdziÅ‚a że wolaÅ‚a kieliszek taki, jaki byÅ‚ przedtem. No ale sama go stÅ‚ukÅ‚a, wiÄ™c… Wiem, że mogÅ‚em siÄ™ bardziej postarać, dolutować steampunkowe ozdoby, przynitować cykajÄ…cy zegarek, owinąć rzemieniem, albo chociaż coÅ› wygrawerować i zaoksydować selektywnie. Pewnie mógÅ‚bym siÄ™ bardziej postarać, ale przerwa w tworzeniu dzieÅ‚ wielkich byÅ‚a krótka. Zajęło mi to dwa kwadranse i kosztowaÅ‚o 1/5 wartoÅ›ci nowego kieliszka. Nie wiem, jak Wam, mi podoba siÄ™ on bardziej niż przedtem.

Zostawiam tak tutaj ten pomysł. Jeśli ktoś z Was ma więcej czasu i/lub umiejętności, może potraktować wypadek przy zmywaniu jako okazję do stworzenia prawdziwego dzieła sztuki.

This entry was posted on Thursday, 2016/01/14 at 7:35 and is filed under Blog, Gadżety. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can skip to the end and leave a response. Pinging is currently not allowed.